اشکال
تقاضای سفر
مقصد

3. 3. مقصد نهایی (مدیریت مقصد)

فروختن سفر
شکل شماره ۲-۲- سیستم گردشگری میل و موریسون (میل و موریسون،۲:۱۹۸۵)
سیستم گردشگری گان
گان (۱۹۹۳) با رویکردی مشابه میل و موریسون، نظام گردشگری را با اصطلاحات عرضه و تقاضا تشریح می­نماید؛ او مردم علاقمند و دارای توانایی سفر یا گردشگران را به عنوان تقاضا تعیین می­نماید و سمت عرضه را دربرگیرنده انواع گوناگونی از حمل و نقل، جاذبه­ها، تسهیلات و خدمات برای گردشگران، اطلاعات و تبلیغات پیشبردی در نظر می­گیرد. همچنین او منابع طبیعی، منابع فرهنگی، کارآفرینی، تأمین مالی، نیروی کار، رقابت، اجتماع، سیاست­های دولت، سازمان و رهبری را به عنوان عوامل تأثیرگذار بر کارکرد نظام گردشگری تعیین می­نماید. در این سیستم عرضه و تقاضا با هم تعامل دارند و این تعامل بیانگر تأثیر و تأثر هر کدام از عناصر بر یکدیگر است. برنامه­ ریزی و مدیریت گردشگری نیازمند درک این ارتباط دو طرفه است و همۀ این عناصر باید به صورت موزون و متناسب رشد کرده باشند. در این الگو به بحث اثرات و پس زمینه ­های اجتماعی اشاره نشده است و در این الگو تأکید خاصی بر بعد عرضه شده و جزئیات مورد بررسی در آن بیشتر از بعد تقاضا است. (ضیایی،۱۳۹۲).

(( اینجا فقط تکه ای از متن درج شده است. برای خرید متن کامل فایل پایان نامه با فرمت ورد می توانید به سایت feko.ir مراجعه نمایید و کلمه کلیدی مورد نظرتان را جستجو نمایید. ))

تقاضا (جمعیت علاقمند به سفر)
جاذبه
حمل و نقل
ترویج
خدمات
اطلاعات
عرضه
شکل شماره ۳-۲- سیستم گردشگری گان (گان؛۳۴:۲۰۰۲)
سیستم گردشگری لیپر
لیپر در سال ۱۹۷۹ و بعدها در سال ۱۹۹۰ الگوی سیستم گردشگری را به شکل ساده­ای ارائه نموده است. این الگو از سه جزء اصلی گردشگران، عناصر جغرافیایی و صنعت گردشگری تشکیل شده است.
گردشگران: گردشگران بازیگران اصلی این سیستم به شمار می­آیند و حلقه­های این سیستم بدون آن­ها شکل نمی­گیرد گردشگران در سفر به دنبال تجربه کردن تفاوت­ها و تنوع در مقصدهای مختلف می­باشند.
عناصر جغرافیایی: در این جزء از سیستم سه عنصر جغرافیایی مبادی گردشگرفرست^[۳۵]، مقصدهای گردشگرپذیر^[۳۶] و منطقه تردد گردشگران^[۳۷] مطرح می­ شود. مبادی گردشگرفرست در واقع تقاضا و بازار گردشگری را شکل می­ دهند و عامل انگیزشی^[۳۸] سفر را ایجاد می­ کنند. مقصدهای گردشگری نقاط حساس و تأثیرگذار این سیستم هستند. بیشتر اثرات گردشگری در این منطقه وارد می­گردد و عمدتاً برنامه­ ریزی و مدیریت راهبردی محصول در این بخش اجرا می­گردند. مقصدها با جاذبه­های متنوع فرهنگی، تاریخی و طبیعی، عامل جذب کننده^[۳۹] و برطرف سازنده­ی نیازها و خواسته­ های گردشگران می­باشند و کانال­های تردد گردشگری به شمار می­آیند. این مرحله فاصله­ی بین حرکت و رسیدن در مسافرت می­باشد.
صنعت گردشگری: جزء سوم الگوی لیپر را صنعت گردشگری شکل می­دهد که شامل کسب و کارها و سازمان­هایی است که عرضه­ی محصولات گردشگری را به عهده دارند. این الگو موقعیت و جایگاه کسب و کارهای مختلف را نشان می­دهد. برای نمونه دفاتر خدمات مسافرتی و متصدیان تور در مبادی گردشگر فرست دیده می­شوند و جاذبه­ها، مهمان­پذیرها در مقصدهای گردشگری دیده می­شوند و گستره­ی بخش حمل و نقل در منطقه تردد گردشگران زیاد است (ضیایی، ۱۳۹۲).
ورود گردشگران
منطقه تردد گردشگران
بازگشت گردشگران
خدمات صدور بلیط
متصدیان تور
دفاتر خدمات مسافرتی
بازاریابی و ترویج
کانال­های حمل و نقل و ارتباطات
اقامتگاه­ها
غذا و نوشیدنی
تفریحات
جاذبه­های گردشگری
خرید
خدمات گردشگری
محدوده صنعت
محیط های انسانی، اجتماعی-فرهنگی، اقتصادی، فناوری، فیزیکی، سیاسی و سایر
شکل شماره ۴-۲- الگوی سیستم گردشگری لیپر (اقتباس از کوپر و همکاران،۵:۱۹۹۸)
اینسکسپ (۱۹۹۱) در زمینۀ نظام گردشگری به این نکته اشاره می­ کند که اگرچه صنعت گردشگری یک صنعت چندبخشی است و مدنظر قرار دادن آن به عنوان یک نظام از پیچیدگی خاصی برخوردار است ولی باید این صنعت را به عنوان یک نظام و دربردارندۀ بخش­های وابسته به هم در نظر گرفت تا بتوان به شکلی هم­پیوند، به تعریف، تحلیل، برنامه­ ریزی و مدیریت آن پرداخت. او بر این نکته تأکید می­ کند که عرضه و تقاضای گردشگری باید در چارچوب تأمین اهداف اجتماعی و زیست­محیطی متوازن گردد (اینسکیپ،۲۲:۱۹۹۱).
ونهوف (۲۰۰۵) نظام گردشگری را به عنوان چارچوبی تعریف می­ کند که بر هم کنش بین عرضۀ گردشگری در مقصد، عناصر اتصالی بین عرضه و تقاضا و تقاضای گردشگری را نشان می­دهد. در نظام گردشگری تعریف شده از سوی ونهوف؛ عرضۀ گردشگری در مقصد یک عنصر کلیدی به شمار می­رود (ونهوف،۷۵:۲۰۰۵). عرضه­کنندگان، عناصر کلیدی را فراهم می­آورند که با همدیگر تجربۀ کلی بازدیدکننده را شکل می­ دهند (کراچ و ریچی،۹۷:۲۰۰۳). در میان این عناصر، نیروی کار به عنوان عامل کلیدی به شمار رفته و دیگر عوامل عرضه شامل؛ تولیدکنندگان غذا و نوشابه، صنایع دستی محلّی و تولیدکنندگان تجهیزات (نظیر وسایل بازی در شهربازی­ها وتجهیزات کمپینگ) هستند. عرضه­کنندگان از طریق کانال­های بازاریابی که به طور عمده شامل واسطه­ها (تورگردان­ها، خرده­فروشان، برنامه­ ریزان همایش­ها و کنفرانس­ها) و تسهیل­کنندگان بوده و در زمینۀ کارآمدی عملکرد نظام گردشگری یاری­رسان هستند (برای مثال جریان اطلاعات، بازاریابی، پول و دانش) با گردشگران به عنوان وجه تقاضای گردشگری مرتبط می­گردند. دیگر عناصر اتصالی شامل انواع مختلف حمل و نقل هستند (ونهوف،۷۵:۲۰۰۵-۷۶).
پیرس (۱۹۹۵)، ماهیت ارتباط متقابل بین اجزای تقاضا و عرضه گردشگری را با استفاده ار ارائه سه مدل مختلف گردشگری توضیح می­دهد: ۱- مدل مبدأ-مقصد، ۲- مدل ساختاری و ۳- مدل تکامل تدریجی.
فورمیکا (۲۰۰۰)، به مطالعه ارزیابی جذابیت مقصد گردشگری به عنوان عملکرد رابطه متقابل بین عرضه و تقاضا پرداخت و پیشنهاد داد که سیستم گردشگری از منابع گردشگری موجود در مقصد پدیدار می­ شود جاذبه­های گردشگری در تعیین میزان جذابیت و منحصر به فرد بودن مقصدهای گردشگری مهم هستند. وی همچنین پیشنهاد داد که اجزای عرضه گردشگری می­بایست با منابع بازاریابی مسافرت از قبیل آژانس­های مسافرتی و تور اپراتورها به منظور تأمین و شناخت نیازها و خواسته­ های بازارهای تقاضا در پیوند و ارتباط باشد.